Wetenswaardigheden, Poëzie en Automatisch schrijven

Note:
Op alle getoonde teksten en werken rust het auteursrecht,
alleen publicatie met toestemming van de maker.
2020©W.denBroeder

 

 

Het Raam

Tijd verstrijkt
In deze fles voelen wij ons veilig
Tevreden in gedachten bijeen 
De ruimte gevuld met reuk van oud Schiedam
Vallend zand
Door het raam van het etiket zien wij de stilte
Strijd duurt voort
Tijd verstrijkt 

Datum

Het is is vandaag 20-02-2020
Het zijn maar getallen,
hoor ik je denken.
Inderdaad!
Maar er is wel veel veranderd sinds 10-01-1010
Maar dit terzijde.

 

Toeval

Wat er gebeurt in je leven,
Is voor zevenennegentig procent
niet zelf te regisseren.
Leve het leven
Lang leve de fantasie!

 

Vertel

Vertel U mij wat ik nog niet weet, ik zal er over nadenken en zoeken in mijn diepste herinneringen. Waar met de groots mogelijke waarschijnlijkheid het door U vermelde al jaren verborgen zit in de la met gecombineerde feiten, waarheden en waarschijnlijkheden. Daar waar ook mijn Déjà vu’s ontstaan en U krijgt van mij een verfijnde nog nauwkeuriger uitleg over het geen u mij vertelde. Maar de kans is groot dat U niet kan bedenken wat U mij wilt vertellen!

 

Koude Koek

 

 

De Reis

Mijn DNA reis naar de toekomst is in vergelijk met het verleden gelijk gebleven of zelfs beter geworden en heeft tot nu toe alle aanvallen kunnen doorstaan. Maar na duizenden jaren zal er in geknipt gaan worden wat de mensheid heftig zal doen veranderen.
[metaslider id=”32557″]

 

Verdwalen

Per ongeluk kwam hij terecht tussen de spiegels van twee hersenhelften, waar hij bijna verdwaalde in de daardoor ontstane oneindige ruimte, met een lekkage van onbezonnen gedrag tot gevolg hebbende.

Het eeuwige leven van Jan Mulder

Krantenbericht 26 maart 2064:
Gisteren is bij Google Eemshaven in Groningen de enige nog oud werkende cloud opslag  getroffen door het ABV virus.
Jarenlang kon men de aanvallen weren en toch bezweken de terminals, zoals werd verwacht!
Heel veel belangrijke data is verloren gegaan.
Data, wat men niet meer kon back-uppen door eerdere besmettingen.
Nare bijkomstigheid is dat daarmee ook het opgeslagen complete bewustzijn met alle herinneringen van de in eind jaren twintig van deze eeuw gemuteerde Jan Mulder verloren is gegaan.
Wij zullen zijn wekelijkse frustraties welke zeer populair waren op alle sociale media missen!
Jan wilde toentertijd koste wat het kost in de Cloud en wilde perse niet in het ZWIFD systeem, wat toen nog in de kinderschoenen stond, maar waar nu al zo’n 160 miljoen bewustzijn’s op veilige wijze zijn ondergebracht!
Jan Mulder wilde Eeuwig leven, maar vergat dat achter alles … . …..

 

 

Alles is Geschiedenis 

Alles wat zien is niet nu maar verleden. Licht waarneming (object + lichtafstand = verleden)
Alles wat we horen is nog ouder dan wat we zien. Geluid waarneming (bron + geluidsafstand = verleden)
Licht is +/-874333 maal sneller als geluid, maar heeft hoe dan ook tijd nodig om ergens te komen.

 

Tijdreizen

De tijd van dit moment (nu) is er altijd en is het fysieke punt richting de toekomst.
Richting verleden kan alleen denkbeeldig en door licht vanuit het verleden nu waar te nemen, bijvoorbeeld Universum of wat je nu waarneemt in je woonkamer.
Terug reizen naar wat we zien en beleefd hebben is niet mogelijk, wij kunnen objecten zien die er nu mogelijk niet meer zijn.
Onze herinneringen zijn ook niet nauwkeurig, deze zijn voor ieder verschillend en exacte tijdspunten aan herinneringen aanwijzen zijn te variabel.
Tijd omkeren is natuurkundig niet mogelijk, materie kan alleen veranderen met de tijd gericht naar de toekomst.
Materie en normaal bewustzijn terug sturen in tijd is dus niet mogelijk. Ondertussen gaat onze tijdreis naar de toekomst gewoon verder.
Wij kunnen van alles bedenken hoe de toekomst er uit zal zien, echter de werkelijkheid zal anders zijn.
Dit uit de buiten categorie Wetenswaardig-Automatisch schrijven

 

 

Stilstaand

Ondanks de treurige berichten,
bereid ik mij thans voor
op een gezellig samenzijn.
Zonder lastig gevallen te worden
door tijd en ruimte.

 

Nu

Zo, nu en dan, kan je wel vergeten.
Zo, nu en nu, is het.
Zo, en nu is er nu.

 

Nu

Het absolute Nu.
Is waar de tijd weer verdergaat, terwijl het Nu, blijft!
Het moment Nu is nooit te verlaten.

 

Verboden verhaal

Het boek moest kosten wat het kost, ongelezen blijven!
Terwijl ik de wacht hield kwam ik in gesprek met een eeuwen ouden tijdzuil.
Deze probeerde door tijdsprongen zowel naar toekomst als naar verleden, teksten uit het boek los te weken.
Hetgeen nooit zou kunnen lukken, vanwege mijn altijd durende aanwezigheid.

 

 

Altijd donker

Ik loop naar het raam.
Kijk naar buiten.
Er rent een man voorbij.
Met op de plaats van zijn hoofd een plant.
De straat scheurt open.
Er komt een arm omhoog.
In de hand een kaal penseel.
De arm zit vast op een tafelblad.
Onder de tafelpoten rolschaatsen.
Terwijl het geheel richting Delft rijd.
Waar ooit Johannes Vermeer verf heeft gepositioneerd.
Op vlakke stoffen dragers.
In herkenbare vormen en afbeeldingen.
Het Meisje met de parel, blijkt een schakering van pigmenten.
Alleen herkenbaarbaar met licht.
Zonder geluid.
Dus niet geschikt voor de blinden.

 

Noordpool 

Het schip vloog verder en verder door mijn droom.
Tepelkloven oog zonder regenboog,
maar wel met wijn vanuit een omgehakte boom.
Waar tevens twee aan twee, de laatste zeevruchten
omhoog draaien zonder adem te halen.

 

Fluitmetaal 

Ik schrok wakker van enorm lawaai vannacht,
hagel, regen en windstoten op de luiken vormde
een ongecontroleerde herrie, enig ritme was ver te zoeken.
Met bakken kwam het naar beneden.
Bij opkomst vanmorgen was de rust wedergekeerd,
wel lag heel de tuin vol met bakken in alle vormen en maten.
Gelukkig niet van plastic maar van zwak lichtgevoelig fluitmetaal, wat
oplost zodra er direct zonlicht opvalt, tijdens een gezellige melodie.

 

 

Tijdens de Baring

Midzomerdagdroom medio, augustus 1951
Tussen twee buien in aan Hollands strand!:
Dik gekleed, regenjas, geen hoed, of hoofddoek.
Niemand zwemt, niemand baadt pootje.
Tussen de brullende branding en de duinen
enkele dapperen die er flink de spat in-zetten om
een frisse herfstneus te halen.
Waar zijn de tijden gebleven, dat er mensen waren
die medio Augustus op het strand gingen uitrusten,
luieren en zonnen, terwijl de kinders kastelen
bouwden en opoe het mooiste kasteel beloonde
met een paar pruimen?….
Dat zijn fabeltjes uit een ver verleden!
Gezien op de voorpagina van DE SCHIEDAMMER 13aug’51, mijn leeftijd, één dag oud.

 

Op de vlucht

De plank was voor sommige onderons een onneembare barrière.
Hoewel het een splinter was van een lucifer.
Maar in deze wereld tellen geen afmetingen.

Totale verwarring

Een overvliegende vrijheid’s vogel, zelf zwaan geweest.
Was niet in staat mijn wisselende sensuele uitnodiging’s vormen te weerstaan.
En vloog zich te pletter, tegen de binnenwand van zijn schedel.

 

Ritmische beweegster

Sensueel toonden zij haar kunde.
Het zijwaarts plus trouwens alle bewegingen in wat voor denkbare richting ook,
had ze geleerd tijdens de twee studiedagen aan en op de podia in de duinen bij Calais.
Ver voor er sprake was van een ondergrondse passage met al zijn gevolgen.

 

 

Mogelijk einde

Een paroxisme van DNA
ten gevolge van hoger denken op de top
van het menselijk zijn is bijna bereikt.
Één dag verder zou alles kunnen bezwijken
aan de uitwerpselen van een
zijwaarts denkvermogen zonder tijdsbesef.

 

 

Op een warme zomerdag

Daar zijn de vliegende mieren weer,
riep hij luid vanuit het griesmeel onderzoek’s laboratorium.
Met het laatste in het achterhoofd,
vloog de putdeksel als een UFO
over het pas gemaaide kunstgras,
alwaar de matroos het dek schrobde
met een massief rood koperen dameshoedje.

De achtervolging van de lach

Zij kunnen je vier keer per dag, maar niet je leven lang achtervolgen.
Je moet geleefd hebben, maar ook een dag bepalen om gelachen te hebben juist daarom.
Kunnen weten welke smaak het is, dus.
Echt je moeilijk maken kan iedereen, hoezo niet.
Met niet één vinger blijkt dus hoe het voelt als er een lach start, laat staan twee.
Het stemmingen register word weer open getrokken tijdens de lach of je leven show, met vandaag een dag van omkijken, om te zien waar je angsten liggen.

 

Dromen

Als vrouw mocht zij de vrijheid ervaren zonder beperkingen.
Een engel tussen geboorte en dood.
Op weg van dit leven zoekend naar een ander leven.
Echter blijkt dit door helder te denken onzin.
De aangrenzende levens droomde zij tijdens het vliegen in een andere tijd.

 

De Chirico in Boijmans

De Vork smelt, in het spiegelbeeld van mijn gedachten.

De park verschijning van de TrouBAdour.
Bomen vervagen.
De Vork smelt in onbewust denken.

De Vork smelt, in het spiegelbeeld van mijn gedachten.
De Vork smelt.
De TrouBAdour.
Rotterdam in de ik-di-men-sie.

De Vork smelt.
In het spiegelbeeld van mijn gedachten.

De laatste schoen

Ere aan mijn laatste schoen.
Lopen blijkt een geschenke.
Iets wat we gewoon doen.
Je zou het haast herdenken.
Ere aan mijn laatste schoen.

Ere aan mijn laatste schoen.
Gestuurd met mijn lichaam’s heffer.
De stapper van toen.
In elke richting een treffer.
Ere aan mijn laatste schoen.

Vallen was taboe.
Snelheid normaal.
Nu eigenlijk allemaal gedoe.
Was lopen nog maar maximaal.
Ere aan mijn laatste schoen.

 

 

Afdaling naar boven

Sensueel lonkte ze naar mij,
weerstand bieden lukte niet.
Sirene sirene.
Geruisloos zette ik de landing in.
En daalde af tot groot genot,
op de hoogst denkbare berg.

 

Koperen dakbedekking

Niets vermoedend wandelde de gemuteerde schildpad richting de Eskimo. Deze was op dat moment de buit van de jacht daags voormaals aan het bekijken en vond tussen twee kokosnoten een leeg blik met daarin drie plakjes oude Goudse kaas. Doordat de Eskimo schrok van de naderende gemuteerde schildpad, gooide hij de drie plakjes Goudse kaas één voor één op de rug van voorgenoemde, waar deze zich nog steeds bevinden als groene dakpannen, dit door de intussen gevormde schimmel.

 

Zwarte gat

Het dalende licht rechtstreeks van de zon met het totale spectrum aan kleuren van ultraviolet tot infrarood met de snelheid van één komma nul acht miljard kilometer per uur, werd volledig geabsorbeerd door de zojuist uit zijn nest gekropen diepzwarte reflectie vrije zwarte mier. De geabsorbeerde energie gebruikte hij bij het inrichten van oorzakelijk ontbrekende verwante tegenstanders om deze te executeren welke waren oververtegenwoordigd.

 

 

“Rembrandt en de vlieg uit de oude molen van mijn vader”

Als made gekropen uit het rottend vlees van een onoplettende rat, welke was gestorven tussen de draaiende houten delen van een standerdmolen te Leiden in 1659.
Is deze made dagen later als pop op een mysterieuze manier terecht gekomen in een moutzak, welke gevuld werd met gerst, gemalen door deze molen.
Enige dagen daarna was de zak mout waar de pop in was beland, via een koopman aangekomen in een brouwerij te Amsterdam.
Bij het openen van de zak mout aldaar, kroop op dat moment de vlieg uit de pop en vloog zijn korte leven tegemoet (laten wij hem Hendrik noemen).
Nadat Hendrik de eerste rondjes had gevlogen was hij plots in de buitenlucht beland door een spleet naast het raam in de brouwerij, daar merkte hij enkele moleculaire rotting deeltjes van een dode muis op, die verderop in de stad uit een atelier (van ja hoe kan ook het anders Meester schilder Rembrandt) kwam, was dit toeval?
Ja dit is zuiver toeval waar trouwens dit hele verhaal en bijbehorend schilderij op rust. (Maar dit terzijde)
De deeltjes kadaverlucht, kwamen daar door een bovenlicht naar buiten wat dus ook de ingang was voor onze Hendrik.
Binnengekomen in het atelier werd de kadaver lucht van de dode muis vermengd met de geur van terpentine, lijnolie en brandende waskaarsen.
Gedesoriënteerd lande de vlieg op de schouder van de Meester schilder, die op dat moment bezig was met een portret van zichzelf te maken met op zijn hoofd een zwart wit geblokte schilders muts, welke hem was toegeworpen door een toevallige voorbijganger uit een andere tijd.
De rest van het verhaal is visionair en kunt U zelf aanschouwen en aanvullen met een eigen interpretatie, waar mogelijk tijd en dimensie is verschoven ten opzichte van de werkelijkheid.

 

Aromatisch

De geboorte van de anijsvogel in het park
met de zoute heuvel is uitgesteld.
Dit omdat de zoute heuvel nu de plek is
waar het ei van de gouden afwasborstel met de scepter zwaait.
Gelukkig is echter wel dat het Anijsparadijs
vloeibaar van de kaart verdwenen is.

Crème

De teennagel van de gier,
behandeld met c33 links onder
veroorzaakte beeld verschuivingen
in de steunpion onder de houten tafel.
De pion was op aanraden van de koning
aan het wortel schieten linksonder in het tafelblad
gezien vanaf de platte zijde.
De overige schaakstukken werden juist daarom
ingesmeerd met anti bruining crème, sterkte w67.

 

Noodzakelijk Ontwaken

Gedurende het rusten tussen een half dozijn tijdloze gedachtegangen,
werden enige delen van mijn lichaam transparant,
zodat de wil om te ontwaken enorm groot werd.
Totale transparantie zou namelijk kunnen leiden
tot dwalen in tijdloze eeuwigheid.

 

Langs de rand van de vallei 

Op de rug van de zeehond
welke was ontstaan uit een gevoelig
stukje huid in de buurt van mijn linker
duimnagel daalden figuren neer
die zich vastklampten via de
aanwezige nog niet geboren zwanen.

 

Vrede

Normaliter was vredelievendheid een
van de beste karakteristieke
eigenschap van de handmens.
Tot het moment dat zij opgesloten raakte
in de gang van de foute gedachte.
Vredelievendheid maakte
toen plaats voor wreedheid. 

 

Keuzepunt

Tijdens de maandenlange  oriëntatie,
was het uitzicht op dit punt,
dus waar men zelf vanaf de zijkant naartoe zou kunnen kijken,
beter als van het punt, waarvan men terug
de omgeving in zou kunnen lopen.
Spijtig is het echter wel, dat we tot nu toe nog steeds
geen keuze hebben kunnen maken.

Uitstapje 

Een partijtje schaken
met vrienden zou het worden.
Echter het merendeel van de
schaakstukken kwam niet opdagen.
Desondanks was het aangenaam verpozen.

 

Droomflarden

Boven zee kwamen de oogvormige
nachtelijke dwalingen in grootte getale
uit alle richtingen aandrijven.
De aanwezige droomvogels
probeerde deze met stilte te ontwaken.
Echter zonder enig succes.

 

Tien minuten voor donker.

De kracht van de vingers,
het oog wordt gekneld.
De beweging stokt,
licht verdwijnt.
Donker wordt onherroepelijk.

 

Kracht 4141

De stenen muur is als lucht.
Zwevend schiet ik er doorheen.
De kracht van mijn geest.
Niets kan mij gevangen houden.
Vliegen naar vrijheid.
Geen probleem.

 

Automatisch Schrijven (vervolg van 10mei)

Groenten en fruit eten hoeft niet meer, het heeft alleen zin om een en ander goed nat houden zodat het rottingsproces ingang kan treden. Heden avond om tien over half negen moet het dan gebeuren. Hevig zwetend zaten de hoofdschuldige en de zwarte vrouw te wachten op het oordeel van de zojuist gearriveerde vijf led-lampen. Deze werden uitvoerig getest om alvorens aan te sluiten als lichtpunt, met als voeding een lege appelstrooppot met daarin het kadaver van een bos uien.

 

Automatisch Schrijven

Op de rode tafel in de ruimte achter de bijkeuken was het  grote ongenoegen neergestreken. In deze niet alleen neer- maar ook gladgestreken ongenoegens waren diverse aantijgingen van zes rechters uit de bossen rond Heiloo. Op ieder moment zou het dus kunnen gebeuren en ja hoor, twee aan twee kwamen zij aangestormd om de vaas met de zwarte geluiden te veroveren. Zeer veel dwars liggend wrakhout lag daar aangespoeld na een storm in het hoofd van de rare kwibus (hoewel ik wel anders weet)

 

De Lamp

Zeer kort fragment uit het drama toneelstuk
“De gele steen” met Jeroen Pauw als staande lamp.
JanHendrik: ‘Wij zien alleen de buitenkant van de mens.
En dan nog alleen de kleren, waarvan vaak een slechte keus.’
Butler: ‘Maar meneer, juist deze conclusie vind ik, is ver beneden alle peil. (terwijl deze de lamp ontstak, welke in tranen was uit gebarsten)(uit droom, 19jan2010)

 

Parnavel 2

De groene kwadranten.
In een blauwe doos.
De zonnige kooien zonder tralies.
Zij leven er in voort.
Overzicht in kleren.
Blootgewoon.
Klem onder de parnavel met zijn grenen schil.
De bal is terug.

 

Parnavel

Rond en geel, dat zijn ze.
Een goede parnavel weegt honderd en éénendertig gram.
Zijn ze zwaarder, geen bezwaar.
Middelpunt vacuüm en een grenen schil, lichte kom.
De beste zweven zo’n tweehonderd en elf jaar.

 

Waterland

Nederland mijn land
Water mijn vriend en vijand
Water
Het land kan niet zonder jou
Water dat stroomt, door de aderen van mijn land
Mijn Nederland
Het water is leven
Leve het water
Nederland mijn land
Mijn waterland

 

Neen

Bij binnenkomst in de rechtszaal
begon hoofdverdachte D.S. onmiddellijk
tot wel vijftig maal toe het ontkenningswoord
als een soort gedicht op te dreunen.
“Nee neen, nee neen.
Echt nee,
Heus nee, nee nee, nee nee neen.
Nene none neen.
Nene none neen.”
(herhaal vijftig maal, eventueel zelf melodie toevoegen ♫ )
Dit geloven, deed de Opperrechter echter niet.
Omdat het verse bloed op zijn linker kuit verraadde,
dat met hoogst mogelijke zekerheid was aan te nemen,
dat ook de tweede getuigen met zeep was omgebracht.

 

Jeugd

Storm, middelpunt van angst.
Verwoest regelmatig zuiver denken.
Twee handen vangen de bal van goud.
Geworpen uit weleer.
Het trapje naar de kelder.
Ik raak de treden niet.
Vliegen is een feit.
Bevrijding van een plicht.
Vele malen vloog ik daar.
En aanschouw, ik vlieg nog steeds.

 

Kunstwerk 

Een kale muur
altijd mooi,
echter niet zonder
enige gedachte
aan iets vreemds.

 

Tijd

Tijd, ons allen in een greep
na vandaag wederom een morgen
terwijl dit moment wordt omgebogen
naar gedachte aan verleden
vervaagt de werkelijkheid
onderweg naar herinnering

 

De Nachtwacht

Tegenwoordig kunnen er drieënnegentig winterkoninkjes en zes kolibrie’s in een leeg struisvogelei, dit alleen onder begeleiding van een vogelaar in rood pak met op zijn bril links een macro lens en rechts nog steeds die pleister voor dat luie oog uit zijn jeugd, weliswaar thans beschilderd met een mini uitgave van de Nachtwacht”   *(geïnspireerd door Ron Nottet)

 

Brandweer

De spuitgasten staken al hun slangen in brand.
Dit tijdens de maandelijkse wervelwind, waardoor as van deze slangen als een tekening door het weidelandschap scheerde.
De gevormde afbeelding toonde een krijger met speer naast een ijsbeer op een oude bruidstaart. Een en ander bleek eigendom van zeven vrijgezellen uit Negenhuizen.

 

Kappersstoel

De lege stoel van de dode barbier
Wacht al vele nachten zo niet eeuwen op de juiste dromer
Er waren momenten toenmalig
waarin tijdloosheid welhaast vorm gaf
aan een nieuw bestaan

Delft

Japanners in Delft wonen tegenwoordig in Italië.
De kastanjes vallen volgende week tijdens de hevige storm.
Japanners uit Milaan wonen in Delft.
De kastanjes zijn blauw.
De Japanners komen.
Het meisje woont in Parel Haven.
Even wat gooien.
De Japanners komen met hun Delfts blauwe tassen.

Creëren op Doek

Beeltenissen verschijnen waar het penseel vertrekt.
Alsnog onduidelijk, doch dra herkenbaar.
Bedrog van de schepper, of juist niet.
Vanuit een bodemloze herinnering is het plots daar.
Passend in een nieuw perspectief.
Het voor ieder* tot nu toe onbekende, is thans een feit.
*eveneens voor de schepper

-Ode aan de stilte-

De klanken van een viool zonder snaren.
Tromgeroffel op een zijderups.
Fluiten zonder lucht.
Ik dans op deze muziek, zonder te bewegen.
Gedachten op de vlucht.
Doof zijn zij, die het niet willen horen.
Sst stilte.

De Trein

In de verte vanaf het perron in het perspectief  van het landschap, zag ik het silhouet van de trein aanzwellen op het punt waar de rails elkaar bijna raakten, dit alles gekleurd in een lichtrode ambiance als gevolg van een prachtige zonsopkomst. Opdat moment ging mijn gedachten uit naar een rood wijntje, gemaakt van druiven uit een tijdloos jaar. Het drinken hiervan doet dromen in de trein, waar je reizen ervaart van verleden naar toekomst en  vice versa.

Verjonging

 

Rennend tegen de rotatie van de aarde in.
Word ik steeds jonger.
Zuiver worden de hersenen.
Hopelijk stop ik op tijd. 

 

Moeder Oog

De glinstering van het Moeder Oog,
in de dorre woestijn.
Is als een waterval van de hoogst denkbare berg.
Omringt door duizend regenbogen.

Het oog

Het oog, is als de oneindigheid van het heelal,
waarin alle zeeën bijeenkomen,
bloed sneller doet stromen,
in een eeuwigdurende schoonheid. (1997)

De Rots
De rots, welke in schaduw en zon van vele bossen,woestijnen en zeebodems al meer dan drie miljoen jaar op dezelfde plek had gelegen. Maakt nu opwachting om de lange rust te beëindigen. En zal na een korte reis als stukgeslagen gruis een pad vormen aan de Spaanse kust. Waar over wij na zeven jaar een korte wandelingen zullen maken.
Een wandeling die ons hele leven zal bij blijven.
Mijn erkentelijk gaat uit naar deze rots.

Wees maar niet bang (of wel)

Het zweeft achter het behang.
Het is mogelijk een achterzwever.
Zo een met drie benen en een klever.
Maar, wees maar niet bang.
Zolang hij daar is en wij aan deze kant van het behang.
Wees dan maar niet bang.
Maar glipt hij er doorheen!
Dan wordt hij jou.
En ik verdwijn met een nieuw zelfbeeld. 

Kleurweek
(synesthesie sedert 1955)

Het transparante van zondag
Gevolgd door het groen van maandag
Is lichtgrijs op dinsdag
Waarna woensdag rood
Vanwege donderdags bruin maar niet ruikt
Vrijdag donkerder grijs
Is ook op zaterdag wit
Zondag daar kijk je wederom dwars doorheen
Zondag kleurloos
Waarom eigenlijk?

Plakband

Op de binnenzijde rug van de zeer slappe lichtbruine houtje touwtje jas met capuchon zonder voering stond een nogal lange tekst in gouden letters. In deze tekst de voorschriften voor verzending van rollen bruin papieren plakband, waarvan de glanzende plakzijde voor gebruik bevochtigd moet worden met gedistilleerd gekleurd water. Één en ander moet zijn geregeld door twee duikers. Deze voorschriften waren opgesteld door wijlen Roger Moore en goedgekeurd en geprint door een actrice uit de serie alo alo. De rollen moeten altijd in dun ongeverfde houten ronde dozen met los neembaar deksel worden aangeboden.

Kracht

Het staal smelt in mijn hand.
Als kwikzilver vloeit deze over zilver zand.
Na stolling de vorm van kracht.
Kracht vele malen sterker dan, intermoleculaire ruimte van kwaadaardige gedachten.

Tango

Tijdens de Hoorzitting waren de zeventien ambtelijke zegsmannen gekleed in gladde transparante trouwjurkjes, de elf vrouwelijke daarentegen hadden jammer genoeg enige gelijkenis met een kolenboer uit andere tijden. Toen de opperrechter de zitting opende sloeg deze zijn rubberen hamer met enorme vaart in een bord tomatensoep, welke deze uiteen deed spatten op de maat van “Onder de Blauwe Donau”, een verouderde zeer trage tango, destijds gecomponeerd door de toen nog vrij jonge Jimmie Haandriks. Met als gevolg dat de geachte aanwezige spontaan bolletjes runderpoep begonnen te gooien in Noord Noord Oostelijke richting.

Hoedje

Ik had ook zo’n hoedje een soort steek.
Bij het dragen gaf hij zwart af.
Niet dat hij niet lekker zat, zoals later bleek.
Maar toch een soort benauwd.
Vooral tijdens het zwemmen, in de blauwe kreek.

Ode aan de Zon

Zonder jouw Licht en Kracht.
Energie en Pracht.
Eeuwigdurend, ijzige Nacht.

Vlinder

Op de grens van donker en licht
Waar de dag wordt geboren en leven ontwaakt
Zal de zon de vlindervleugels drogen
Voor een leven van één dag
Leef de dag
Leef je leven
Het is triest om samen met het licht te sterven
O, vlinder van de dag

Fluweel

De maan draait voorbij
Op steenworp afstand
Mijn vinger toppen raken hem bijna
Gevangen in het krachtveld van het verloren boek
Herhalingsdrang dreigt
De maan draait voorbij
Tijdens de jacht op het kartonnen beeld
Gaten in het donker
Ontstaan door angst
Waarin een zwak licht verschijnt op jouw zacht fluwelen bleke huid.

Paars

De gedachte stijgt boven de vleesgeworden nacht.
Een donker is daar, waar verbintenis met zee wordt geblokkeerd.
Vissers zoeken al jaren naar de juiste maat.
Enigszins verbaasd heb ik gelezen, dat grasmaaien een paarse zwalm oplevert.
Ongeveer twee derde gaat verloren tijdens het overlijden van de potvis.
Een mistbaken klinkt, wind stil, het waterpatroon weerspiegeld paars licht, er is nog hoop!

Mogelijke Kans 

Meester in de uitlegkunde werd hij genoemd,
de uit het westen van het land afkomstige Hendrik J. Plankton.
Dit werd beaamd door een groep deskundige welke zelf een opleiding druiven plukken in Lapland hadden voltooid.
Maar door een ernstige afwijking in zijn linker pinknagel
werd Hendrik als lopend kennisbrein geweerd door Jan en alleman.
Van uitleggen was geen sprake meer.
Waardoor kennis overschot een tikkende snavel zou kunnen veroorzaken. Met daardoor de mogelijke kans, dat gaten in diverse kleuren lambriseringen zouden kunnen vallen.

Toekomst Historie 

Tijdens het verwijderen van de slijtlaag op de Koemarktbrug Schiedam in mei 2019, bleek deze er niet te zijn. Nee natuurlijk niet! Iets wat weggesleten is zie je niet en is dus ook niet verwijderbaar. Gelukkig was er tussen de achter gebleven voetstappen en bandensporen genoeg te ontdekken. Zo vond men onder de onderste deklaag, waar eigenlijk afgebleven moest worden, een soort fundatie van oude ijselsteenjes. Nadat een gemeente archeoloog daar zijn kwastjes met haar van oude kachelpijpen op had botgevierd. Kwam er een tunnel te voorschijn, welke na onderzoek uitkwam achter de bar met één sterretje.

Verschoven Tijd

Van jongs af aan is deze dag groen.
Een dag na de marathon Rotterdam,
waar duizenden zich hebben laten opjagen door de tijd.
Op weg hier naar toe, waren er weer velen met (schijt)haast,
zoveel dat ze er een ongeluk voor over hadden.
En dit alleen omdat iedereen, met verschoven tijd te maken heeft.
Verschoven ook wel ongecontroleerde tijd waarneming, veroorzaakt (bij velen) haast en stress wat alleen maar bij de mens voor komt. De (ook bij ons) ingebouwde biologische klok, welke de dierenwereld gebruikt, laat zich niet opjagen.
De klok als tijdhulp in ons systeem, werkt botsend met de altijd aanwezige biologische klok.
Ons verschoven tijdsbesef veroorzaakt soms veel ellende, meer dan waar men zich bewust van is, waardoor de zogenaamd controle over de dag voor velen stress oplevert.
Het voordeel van tijd verschuiving in waarneming van je omgeving, is dat deze een surrealistische kijk op de werkelijkheid kunnen geven, jammer genoeg geldt dit maar voor enkele onder ons!

Muziek

Klanken verraden de stemming.
Mooi is het lied.
Ik hou ervan.
Al zie je het niet.

Agressieve Ganzen

De agressieve ganzen,
welke passanten lastig vielen.
Zijn los gelaten in een
natuurgebied genaamd
“De eeuwige jachtvelden”.
Kort nadat ze waren onthoofd,
geplukt en ontdaan van ingewanden,
belande deze in de plaatselijke hout oven.
Ze zijn onder begeleiding verorberd
door de hongerige eerder genoemde
passanten. (Gehoord in het nieuws van 7uur radio NPO1)

Droogbloemen

Toen ik vanmorgen vroeg het huis verliet, had ik al het idee dat deze vrijdag 5 april een andere wending zou krijgen. En inderdaad aangekomen op het slachthuis bleek deze te zijn verbouwd tot dansgelegenheid. In de grote zaal speelde het orkest op instrumenten, gemaakt van oude Franse hoepelrokken. De melodie die  ten horen gebracht werd, leek op een oud vers uit mijn jeugd. Op deze melodie zongen wij dan op straat als kinderen één voor één een woord, welke raakpunten moest hebben met de opdat moment aanwezige doorzichtige kleur van de jaargetijde. Een leuke bijkomstigheid was, dat de bijen toentertijd niet alleen Delfts blauw verzamelde, maar ook droogbloemen.

Zó ruikt het voorjaar 

De reuk van de nieuwe lente
Is als een drug
Na hard werken
Voorjaarslucht In kracht omgezet
Naar iets moois en zweet
Het gevoel van voldoening
en Euforie
Te willen delen met de rest van de wereld
(Gezien op TV)

Denker

De betonnen vloer smelt.
Langzaam zak ik weg.
Als het licht dooft.
Verschijning op de muur.
Ogen kijken op mij neer.
Ogen van weleer.
In de gedaante van een vijfje.
Hoge hoed op de bal.
Van bruin glad leer.

Hallo, is daar iemand?
Stilte!
Er is immers geen.
Vergeten.
De weg van eenzaamheid is lang,
Zonder-bochten,
-heuvels,
-dag,
-nacht,
Eindeloos,
Eindeloos verdriet.
Flauw licht verschijnt.
Einde van de stilte?
Einde van de eenzaamheid?
Begin van geluk?
Plots, knal!
Stilte.

Tweeling

Kijkend naar de foto van ons als baby tweeling,
denk ik vol melancholie aan die tijd.
Jammer is, ons vijfenveertig jaar leeftijdsverschil.
Toch vraag ik mij vaak af,
hoe het je nu vergaat?

De Klok Gaat Vooruit

De klok gaat vooruit
In het begin langzaam
Maar dan steeds sneller
Uren dagen maanden schieten voorbij
De klok gaat vooruit
Jaren worden weken
Weken worden dagen
Dagen worden uren
De klok gaat vooruit
Stil de tijd

Het Schilderij

Op de uitgestrekte okergele vlakte waren links en rechts tussen de grauwe wolken, de rode bergen te zien. Met op hun vlakke toppen kleine dorpjes voorzien van marktpleinen met een soort kermisachtige circus voorstellingen, waar je elke middag de zwarte clowns in een rood pak met gele hoed kon zien. Altijd zittend op de rug van de giraffen met hun korte nekken. Hoewel deze giraffen hun nek eigenlijk imiteren maakte zij toch een dans op de dunne doorzichtige vloer, met daaronder het droge aquarium gevuld met goudgele boerenkaas.

Nu en Toen

Wat ons vandaag op 28 maart ‘19 toch is overkomen. Opeens stonden we daar, van het ene op het andere moment waren we verplaatst over een afstand van weet ik hoeveel! Je zou het een soort teleportatie kunnen noemen. Verbazing alom en zelfs meer dan dat, daar ook de tijd afwijkend bleek te zijn. De sfeer en alles wat we zagen was uit een andere tijd. Dit werd bevestigd in een krant bij een kiosk, 19 juli 1970. Geschrokken temeer omdat het een Spaanse krant was, we waren beland in een Spaanse stad. Echter zonder geld, paspoort, extra kleding en beheersing van de Spaanse taal. Van EU was nog geen sprake en Franco was nog aan de macht. Ikzelf was op dat moment zo’n jaar of 18 en liep waarschijnlijk 1400 km noordelijk ook nog ergens rond, terwijl ik nu als een bejaarde in een tijd stond, waar zelfs mijn ouders jonger zijn. Pfff, ik word gek, hoe kan dat nou? Mysterieuzer is het feit dat er geen leven was waar te nemen, de zon stond hoog maar geen mens of dier te zien, ook geen vogels. Plots was daar ….

Het geluid van de stilte

Terwijl het scrotum vrij van knellingen werd gemaakt door de vreemde hand in de nogal strakke omgeving, lichte in de verte een vreemd licht op. Het leek wel een landend vliegtuig of iets van dien aard. Het kwam met een enorme vaart recht op ons af. Bleek van schrik namen we de benen en gooide deze richting het vreemde licht. Als vuurwerk spatte deze uiteen, in een enorme stilte.

De zee

De kracht van het water 
Eb en vloed
Als een storm door mijn aderen
De spanning van mijn huid
Is als de grootste trom
Welke wordt geslagen
Door mijn lief

Schoolreis

Toen ik ze zag aankomen schrok ik eigenlijk, wat waren ze groot geworden. Juni 2004 vertrokken zij op schoolreis en zie hier bijna 15 jaar later zijn het volwassenen, terug in hun toekomst en ongeveer 35 jaar ouder geworden, velen zijn zelfs ouder zijn dan hun ouders. Weten ze eigenlijk wel wat hen te wachten staat, er staat geen moeder meer bij het schoolplein, maar een aantal mensen die vast geroest zijn aan een herinnering. Even verderop zal men heus wel inzien dat de trip niet voor niets is geweest, al zijn niet alle geleerden het daar over eens. Moeilijk, moeilijk zal het zijn voor hen die hadden verwacht, nog overlevenden te kunnen vinden welke zouden voldoen aan de gedachten aan toen. Moeilijk, ja moeilijk is het ook voor hen die voorop lopen en dus verder zijn in de tijd. Het zal niet meevallen morgen in te ademen en gisteren weer uit. Voor de gevolgen is geen pil!